Noemen ze Dat verplegen?!

onder het genot van een straathondenconcert voor de deur en met een biologische klokloze haan die de hele nacht door kukelekuut zit ik hier lekker relaxed op m'n kamertje, druk bezig met het bedenken van een fascinerend verhaal over al mijn Surinaamse avonturen.

jaja, het is allemaal wat hier..
vandaag had ik mijn 1e stagedag in het ziekenhuis. ik sta op de mannenafdeling intern (ik heb van een patient al een spoedcursus Shranantongo aangeboden gekregen, wat natuurlijk wel bij hem thuis moest plaatsvinden. helaas voor de man heb ik het vriendelijk afgewezen..). het is op het eerste gezicht best gezellig.
wat ze hier hard werken noemen hoop ik niet dat dat in Nederland ook hard werken is, anders stop ik acuut met deze opleiding! je wast 's ochtends namelijk een paar mensen, rommelt wat in het rond en je gaat vervolgens op een stoel zitten in de gang om te kletsen. zo gaat het bijna de hele dag door.. natuurlijk was dit mijn eerste dagje en voelde ik me een of andere stuntelige dombo met een stuk of 5 linkerhanden niet wetend wat te doen, natuurlijk wel wanhopig naar belachelijke klusjes zoekend zoals watjes oprollen en dit vervolgens nog verkeerd doen ook, maar zelfs ik heb ik de gaten dat dit niet hard werken is!
ik heb gewoon bijna zin om met m'n opdrachten bezig te gaan! nou als je me een beetje kent, weet je dat het dan niet heel erg snor zit..

maargoed, ondanks dat heb ik wel zin in de stage. hiervoor kwam ik immers!

vanavond hebben we het voor de verandering eens luxe gedaan, we zijn bij 1 van de beste restaurants van Paramaribo gegeten. het was dan ook wel erg lekker en we waren alsnog minder kwijt als in Nederland..
gisteren durfden we het aan om echte Surinaamse pindasoep te eten! nou dit was alles behalve een succes, het was meer een smaakloze, waterige pindasaus met ongelofelijk ranzige vleesbrokken erin waarbij je als je het proeft bijna niks anders kan doen als het gelijk weer uitspugen. wat we natuurlijk ook gedaan hebben.. nee, dit eten we nooit weer!

vanavond gaan we voor het eerst stappen in Paramaribo. ik ben best benieuwd hoe het zal zijn en of het heel erg anders is als in Nederland. zaterdag hebben we een dagje naar de colakreek in de planning, dat is een meertje in de buurt van Paramaribo waarvan het water de kleur heeft van cola. hier gaan we lekker relaxen en zwemmen!

nou ik vind het wel weer best geweest voor deze dag, ik hoop dat jullie weer een beeld rijker zijn van mijn belevenissen in Suri.

liefs, Sandra