Pepernoten en boa constrictors

De laatste 2 weken zijn nu toch echt aangebroken, aan de ene kant best lekker omdat ik vakantie heb en ik toch wel weer zin heb om terug te gaan, maar aan de andere kant ook echt balen omdat ik binnen 2 weken afscheid zal moeten nemen van dit heerlijke land.

Natuurlijk heb ik de afgelopen dagen niet bepaald stilgezeten. We hebben 1 rustig, huisgenootloos weekend gehad waarin we veel te weinig hebben gedaan en nog luier zijn geworden dan we al waren.

We merkten in de week erna dat zelfs Suriname naar Sinterklaas toeleeft, hij bestaat hier dus zelfs!! Dit konden we niet ongemerkt voorbij laten gaan en zijn natuurlijk bij de goedheiligman op 5 december op bezoek geweest toen hij bij de kinderen in het ziekenhuis langsging. Erg leuk om te zien hoe een jongen uit onze straat die de Sint speelde zo ongelofelijk nep eruit zag en de kinderen hier niet bang zijn voor de gekleurd geschminkte Pieten maar voor de blanke Sint.
Ook konden we als Nederlands huishoudentje dit belangrijke feest niet voorbij laten gaan. Gewapend met een paar zakken pepernoten (jaja, ik had ze ook bewaard sinds ik uit Nederland wegging) en per persoon 3 cadeaus gingen we met een dobbelsteen om alle cadeaus strijden. Het was een mooie avond en ieder ging slapen met evenveel cadeaus, het ene leuker natuurlijk als het andere.

Ook zijn we naar de Paramaribo Zoo geweest, redelijk klein maar erg leuk om eens te zijn geweest. Naast de tijgers, mooie tropische vogels en apen, hadden ze natuurlijk ook slangen. We stonden te kijken hoe een bewaker met gevaar voor eigen leven de slangen vastpakte en iets uit de hokken haalde. Toch zag het er allemaal redelijk veilig uit totdat hij met een boa constrictor naar ons toekwam. Natuurlijk verzetten we onze angsten en hebben de slang die niet stil kon blijven zitten vastgepakt en in onze armen laten rondkronkelen. Gelukkig hebben we het allemaal overleefd..

In deze week heb ik mijn stage afgesloten. De afdeling wilde erg graag dat ik terug kwam om voor een jaar ofzo te komen werken. Helaas voor ze heb ik erg zin (en behoefte) nu aan een gestructureerd, patiëntgericht Nederlands ziekenhuis.
Natuurlijk heb ik een geweldige tijd op de afdeling gehad, ik was opgenomen in het team, ze praatten minder Sranantongo als ik in de buurt was en heb erg veel gelachen. Toch waren het ook de patiënten die het werk hier leuk maakten. Ik mocht dan wel op een mannenafdeling werken, maar deze heren hebben, in tegenstelling van de mannelijke bevolking die ik dagelijks op straat zie, zich erg leuk tegen de bakra zuster opgesteld. Natuurlijk zaten er een paar rotte appels tussen maar die zijn er zelfs in Nederland. Ik denk eigenlijk wel dat ik iedereen hier zal missen..

Morgenochtend ga ik samen met Laura op vakantie naar Trinidad en Tobago. Lekker bakken op de prachtige stranden daar en puur genieten van onze welverdiende rust.
Tot volgende week!

Odi, Odi, liefs Sandra

Mijn excuses voor het korte, veel te snel geschreven verhaaltje maar ik moet m’n halve koffer nog inpakken!