mensensmokkel vanuit Frans Guiyana

het mag dan wel zijn dat ik alweer 2 weken niks van me heb laten horen, dit betekent natuurlijk niet dat ik niks meegemaakt heb, integendeel!

allereerst was ik in het vorige bericht het vervolg op de 'pielenlikker' vergeten te vertellen! dat kan natuurlijk niet!
we zijn naar onze huisbaas toegegaan, helaas was alleen z'n moeder er. tja, wie gaat er dan uitleggen waarvoor je de huisbaas nodig hebt.. zoals je misschien al raadt; Sandra!
met een rood hoofd (die zoals je weet heeeeel erg rood kan worden) heb ik dat arme mens uit moeten leggen dat er een man bij onze poort stond, blablabla en we er toevallig nog een foto van gemaakt hadden ook! zoals je je misschien al in kan denken, dat is genant!
een dag later spraken we de huisbaas. hij wilde ons wel een aantal knuppels geven waarmee we ons op hem en zijn auto moesten uitleven. we hebben vriendelijk bedankt aangezien we hier zitten om mensen beter te maken en niet het tegenovergestelde.. ook had de huisbaas nog een geweer thuis liggen die hij best aan ons uit wilde lenen. in Suriname kan alles..
we bellen volgende keer wel gelijk de politie, lijkt me handiger..

vorige week hadden we een dag vrij, er was weer een nationale feestdag (1 van de 365 per jaar) op deze dag zijn we met een optocht van allemaal bakra studenten op de fiets naar de overkant van de Suriname rivier gegaan. hier zijn we door een plantage gefietst, heerlijk! van een plantage was weinig over en de rimboe had de hele boel overgenomen, het zag er prachtig uit!
ook zijn we naar Nieuw-Amsterdam gefietst, hier hebben we even rondgelopen in het openluchtmuseum. we hebben een heerlijke dag achter de rug!

ik mag me nu trouwens officieel geen beginner meer noemen bij salse, ik ben door naar de semi-1! dit hebben we natuurlijk gevierd met een bord echte heerlijke Surinaamse pom!

het weekend zijn Laura, Timo, Lisette en ik naar Frans Guiyana gegaan. we begonnen aan een reis vol avontuur en spanning.
de dag begon rustig, ik vierde feest omdat ik een jaar verkering had (de dag daarvoor had Laura me al getrakteerd op een taartje), we reden richting Albina om daar met bootjes de rivier over te steken naar Frans Guiyana. waren we bijna bij Albina, kwam onze slimmerd Timo er achter dat hij z'n paspoort was vergeten! hij had het 's ochtends slechts een paar keer tegen ons gezegd dat we m niet moesten vergeten, had Lisette er zelfs nog over opgebeld en wat doet hij..?!
dan maar proberen zonder paspoort.. hij had z'n IDkaart wel bij zich dus na veel geslijm bij de douanebeambte wilde hij wel een oogje dichtknijpen en ons erdoor laten.. naar Frans Guiyana was geen probleem, het is een Europees land, maar Suriname weer in, dat was een ander verhaal. tja, wat doe je dan?
Gaan natuurlijk!

in de boot zat nog een Fransoos die ons vertelde dat we naar Awala moesten gaan, dat bleek erg leuk te zijn.
we kwamen aan in St. Laurent, hier hebben we even rondgelopen. wat een genot! de auto's reden opeens weer aan de rechterkant van de weg, we moesten betalen met euro's, ze hadden touringcars en we moesten ons zien te redden in het Frans wat niet zo gemakkelijk was als het leek! het leek wel een sprookje! na alles gezien te hebben, pakten we een taxi naar Awala.
hier aangekomen bleek dit dorp niet uit meer dan 3 huizen te bestaan en een ieniemienie supermarktje met een restaurantje.
we werden gedropt bij een backpackersslaapplaats, niet wetend of we daar uberhaupt konden overnachten omdat de eigenaar er niet was. we hebben heerlijk op het strand gerelaxed en zijn daarna maar weer op zoek gegaan naar de eigenaar. gelukkig was hij ondertussen aangekomen en had hij nog 4 slaapplaatsen over ook! we hebben een hangmatje gehuurd en opgehangen voor de nacht. (je mag natuurlijk voor 8 euro geen bijzondere luxe verwachten he!)

we zijn naar DE supermarkt gelopen en probeerden met veel moeite in het Frans de man achter de balie duidelijk te maken wat we wilden hebben, hij begreep er allemaal helemaal niks van, dit zei hij ook, in het Nederlands! al die moeite voor niks..

hierna hebben we 1,5 uur op ons eten moeten wachten bij het restaurant, ondertussen hadden we vriendjes gemaakt met de straathonden die ons de rest van de avond achtervolgden, ze waren wel lief..
na een spooktocht in het pikkedonker richting onze slaapplaats hebben we onder het genot van een wijntje bij het strand van de melkweg boven ons genoten, wat een prachtige hemel!

de volgende dag hadden we een heel Atlantische oceaanstrand voor ons alleen, als er iets is wat heerlijk is, is dat het wel!
later op de dag werden we opgehaald door de taxichauffeur die ons naar een dorpje bracht waar hij ons erg graag wilde trakteren op soep, erg lekker en gezellig!

terug in St. Laurent hebben we Timo mooi bang kunnen maken toen we een douane boot over de rivier zagen varen. we regelden zelf een bootje om naar de overkant te kunnen. Timo zat kaarsrecht vol spanning in de boot.
Opeens........

waren we aan de overkant en stapten we de taxi in.. (jammer he!)

een korte beschrijving van hoe onze terugrit er uitzag:
- het was pikdonker
- we reden aan de andere kant van de weg
- we reden 120km/h
- de chauffeur was aan het bellen en smsen
- er zaten veel kuilen in de weg
- er kwamen regelmatig tegenliggers.

je kan begrijpen dat het leven zo af en toe aan me voorbij flitste, ik kwam er achter dat ik best een mooi leven heb..

mn verhaaltje begint aardig lang te worden dus ik zal jullie niet veel langer meer vervelen.
gelukkig heb ik een aardig rustige week achter de rug, op het feit na dat ik de zoon van een man uit het magazijn aangeboden heb gekregen om mee te trouwen. hij wilde me erg graag als schoondochter omdat ik niet klaagde over muggenbulten, simpelweg omdat ik ze bijna niet heb. aangezien ik toch geen zin had om Martyn in te ruilen voor een of andere bosneger, heb ik hem maar vriendelijk bedankt.

ik vind het wel weer genoeg geweest voor vandaag, tot de volgende keer!
liefs, Sandra


Ps: speciaal voor mijn lieve schoonvader en omdat ik nog wel bij jullie in de familie wil blijven; ik mis Martyn echt hoor!
;-)